Europeos ou roubaflores?
Hai moitas cousas que me poñen de mal humor.
Hai moitas cousas que me poñen de mal humor.
Nos meus tempos dicíase que a letra con sangue entra.
Non sei se me ajuantarán os xeonllos coa movida que levo estes días.
Eu non sei quen ten razón ou que non a ten co conto este do transporte comarcal
Non se falaba onte doutra cousa na Illa.
Esta semana estou escoitando falar dos días sen coches e da mobilidade...
Onte fun de manifestación cos emigrantes retornados, que estaban moi contentos porque Adelina, unha das afectadas
Sanxenxo non deixa de dar notisias boas. Comentoume unha coñecida miña que onte o Hotel Juan Carlos I recibiu a máxima distinción de turismo deportivo.
Os chavales que orjanisaron o EncestaRías tiveron moito ollo á hora de escoller ao padriño do torneo, ao que só lle faltou levar a rosca ao pabellón
Que ben o pasei. Xa sabedes que vou moito a Cambados e onte fun coa miña amija Maruxa a tomar un café con leite e quedamos parvas ao pasar polo parque de Torrado.
Voume animar. Neste inverno cando non chova ou cando me aburra de ir polo paseo do colesterol para arriba e polo paseo do colesterol para abaixo, vou montar en bicicleta e veña, a dar pedales por Vilagarcía adiante.
Acabou o verán, tamén os excesos das festas gastronómicas. Chega setembro e as miñas boas intencións de coidalo corpo.
Non o soñei, non. Os vin cos meus propios ollos. Hai homes xigantes por Vilagarcía, rapaces máis longos que un día sen pan
Onte fun a Ribeira. Maruxa empeñouse en ir á procesión de Santa Uxía e non me quedou outra.
Aínda que non é oficial, para min xa rematou o verán.
Moita selebrasión houbo onte no Salnés! Eu, xa vos dixen, non faltei ao pulpo na Illa, que son unha incondisional das festas gastronómicas.
Hoxe non teño o corpo para falar de nada. Ía queixarme da basura que todavía non limparan pero “lojo” chegan este tipo de noticias que che recordan, a “jolpes”
“Ijual” xa vos falei “aljunha” “ves” do meu “amijo” Alfonso Padín.
Como se nota que “chejou” o San Roque a “Vilajarsía”: a rúa “ateijada” de xente sorrindo, de nenos brincando, de “actuasións” en cada esquina...
As avespas asasinas de abellas “ameasan” “ajora” outras “espesies” autóctonas.