As vacas da Lagarde

Un relato bíblico narra, a xeito de metáfora, o resultado dun pesadelo padecido por un faraón exipcio que soñou “ver como do Río Nilo saían sete vacas de fermoso aspecto e gordas de carne que pacían na herba; pero velaquí que outras sete vacas viñan detrás delas, de mal aspecto e fracas de carne; estas últimas puxéronse xunto ás primeiras ás que remataron por devorar”. Sobresaltado, o faraón espertou de súpeto. Este proceso onírico, construído con forma de parábola, técnica literaria que precedeu a moderna pedagoxía, é un precursor da clásica teoría dos ciclos económicos. É, por iso, que a directora xeral do Fondo Monetario Internacional, un dos nosos verdadeiros pesadelos actuais, tirou desta referencia para asegurar que “comezamos sete anos de vacas gordas”. Certamente, vista a grave situación que soporta unha grande parte da humanidade, as vacas gordas que di ver a señora Lagarde semellan ser, tamén esta vez, froito da actividade mental derivada dos excesos co perigoso “champange” francés na celebración das festas de Nadal. Non hai que descartar o cálculo propagandístico que leva mensaxe oculta. Así, advirte que “o crecemento mundial está atascado á baixa velocidade”; para, de seguido, pedir que se aceleren as reformas do mercado laboral e da competitividade. Por estes pagos xa sabemos o que leva a letra pequena do discurso: menos salarios e más facilidade para o despedimento.  Velaí o camiño que busca a elite dirixente planetaria que, novamente, celebrará cónclave anual en Davos; cita á que acudirá o máis destacado elenco do poder económico e político para, outra vez, poñer en común as súas estratexia de dominación e control a favor, non se dubide iso, do seu propio interese de clase. Alí estará, con discurso no seu fluído inglés, a Alcaldesa de Madrid para suplir ao ausente Rajoy; ocupado este, confiemos, en procurar solución ao mandato dado por Obama sobre a necesidade de tapar a “grande fosa mariana” do paro xuvenil español.  Coa señora Botella de “relaxing cup of café con leche” no país alpino, evitaranse os seus incendios verbais, o último considerando “atentados” as formas da comprensible protesta levada a cabo por esa nova aldea gala que son a veciñanza da barriada burgalesa de O Gamonal. Cidadanía ao límite do sufrimento polas descaradas cacicadas que usan bens públicos para lucro persoal. Mobilización contaxiosa porque aquí, na base social, as vacas continúan todas fracas.