Semiótica é o estudo dos signos e dos símbolos, así como das súas interpretacións e significados. Céntrase en como as cousas, xa sexan palabras, imaxes, sons ou obxecto, representan algo máis aló de si mesmas e como esas representacións son comprendidas pola xente dentro dun certo contexto cultural ou social. No caso dos cruceiros, a semiótica analiza os elementos que os compoñen, como a cruz, a Virxe ou os santos, e tamén examina como estes signos transmiten valores, crenzas e mensaxes espirituais e humanos para a comunidade singular das e dos galegos.

Na paisaxe galega, os cruceiros érguense cara ao ceo, vixiantes pétreos e silenciosos que falan 
dunha historia tan antiga como de fonda raíz na terra. Estes monumentos de granito, que se atopan en encrucilladas, camiños, cemiterios, adros de igrexas e outros lugares, non son meras esculturas, son testemuños vivos dunha herdanza cultural que combina fe, a arte e a identidade dun pobo único.
Cada cruceiro conta unha historia, polos símbolos que porta senón e tamén pola súa localización. Os que se erguen en cruces de camiños falan de protección para os viaxeiros, simbolizando a fe que guía e acompaña. Pero os cruceiros tamén son sinais de benvida, indicando que o territorio ao que se ingresa está marcado. Nunha terra onde a relixión sempre foi importante, os cruceiros representan tanto a protección como a delimitación simbólica de espazos seguros e comunitarios. 

Os que se levantan en prazas ou diante de igrexas compren un papel máis social. Son centros de encontro para as xentes, en comunidade de persoas, lugares onde se celebran cerimonias relixiosas e eventos importantes, caso das procesións ou das festividades locais. O cruceiro é así un espazo de reunión, onde o sagrado e o profano únense nunha sorte de pacto entre o divino e o humano.

Tamén hai cruceiros que evocan historias máis emotivas e persoais. Algúns foron erixidos como agradecemento por milagres; outros marcan o lugar dunha traxedia, dunha perda dolorosa. Fálannos de esperanzas e dores compartidas, de vidas individuais que, a través do cruceiro, fanse memoria colectiva. Cada un deses monumentos conta unha historia da vida humana e da divina.

O valor patrimonial dos cruceiros vai máis aló do seu limitado significado relixioso. Estas obras, tradicionalmente creadas por canteiros habilidosos, representan a arte galega popular por  excelencia. Os cruceiros son exemplos dunha mestría que se transmitiu de xeración en xeración, enriquecendo o legado artístico de Galiza. E un ben de interese cultural que debe ser conservado. 

Os cruceiros, sen dúbida algunha, non son simples monumentos, que tamén son, senón narradores de historias que conectan o pasado co presente, o espiritual co terreal, e ás persoas co seu país. Son símbolos da identidade galega, expresando a profunda relación entre o pobo e a súa cultura.