Acordos

En efecto sorprendente nos comentarios frecuentes que sobre política se fan nas familias, entre amigos, no bar ou no traballo, está en ser duramente críticos co feito de que a imaxe pública é de constante enfrontamento, algunhas veces con palabras fora de lugar. E da tendencia a preocuparse máis de desprestixiar ao outro que de poñer en valor as ideas propias. “Non se dan entendido”, habitúase a dicir como crítica. “Só queren que se faga o que eles din”, apuntan algúns. “Pásanse o día discutindo e non resolven”, sentencian outros.

Non entanto, cada moi pouco tempo observamos como existen grandes decisións que se van tomando e que, curiosamente, danse por acordo entre varias partes. Ocorre moitas máis veces das que parece. Como é natural primeiro aparecen as posturas máis distantes e, pouco a pouco, vanse entendendo ata chegar a un acordo. Pero aquí entramos no divertido da situación que ten que ver coa crítica, voraz, dos mesmos que no día anterior tomaban a chiquita criticando que non houbese acordo.

Se os dous partidos que conforman o goberno de España teñen algunha discrepancia, é criticable. Se os partidos debaten sobre os orzamentos, é criticable. Se un partido catalán pide melloras para Catalunya, é criticable. Pero se este mesmo non apoia as melloras para Murcia, tamén é criticable. Se un partido non quere baixar impostos é criticable, pero se outro quere investir menos en sanidade tamén é criticable. Se discuten, criticable. Pero se acordan, tamén é criticable.

É difícil chegar a acordos sen debater primeiro. Pasou estas semanas cos orzamentos do Estado. Ata 11 partidos políticos chegaron a acordos e votaron a favor. Maioría absoluta. Sería de celebrar, penso eu. Dende aquí dende Galicia tamén vemos con interese ao orzamento que vai terminar o AVE para Galicia, o que baixa as peaxes da AP9 e que sube as pensións. Seica non lle gustou a todo o mundo, o que é curioso. Algúns estaban reivindicando a independencia e outros nunha misa por Franco, ao que tampouco lle debían gustar os acordos.